Witte Duif
Onze witte duif,
Vandaag begon de dag druilerig en het regende.
Het voelde voor mij als de tranen van jou en mij omdat je hier niet meer fysiek aanwezig bent.
Alleen nog maar in mijn dromen verschijnt samen met mamma… waar we straks ook weer de dag van herdenken en de reunie vieren met Wim, John en mij.
Het is een mooie en fijne traditie geworden en het zorgt dat het lijkt of jullie even bij me zijn.
We zagen onze witte duif ook weer vanmorgen vanaf ons balkonnetje… Johnny en ik… toen we lekker even een moment samen hadden met jou en een heerlijke machiatto <3
Je woorden verschenen de laatste dagen vaak in m,n hoofd…
“mooi werk” zei je altijd als er iets moois en nieuws uitgevonden was… prachtig vond je dat altijd en je was een echte gadget man!!
En natuurlijk was en ben ik daar heel trots op.
Samen met Lia ging je dan uitvogelen hoe die nieuwe technische snufjes in z,n werk gingen 😀
Het waren gekke dagen de laatste tijd…
Ik met m,n Longe Covid… waar je zo bang voor was en me voor wilde beschermen.
Fijne positiviteit mogen krijgen van mijn Ergo-Coach (zo noem ik haar) omdat ze echt in staat is mij te begrijpen en mij op een betrokken manier goed begeleid en de ruimte geeft voor mijn eigen inbreng.
Ze neemt mijn werk als coach serieus … weet hoe moeilijk het is om je over te geven in een werkgebied waarin jezelf werkzaam bent…
Want al verschilt het in werkzaamheden… het coachingsgedeelte en de psychische benadering hebben veel raakvlakken met elkaar.
En ja er is nog veel meer interessants…
Lia gaat ook goed en is een andere richting uitgegaan met haar werk… ook in de Welzijn waar ze thuis hoort en wat geweldig bij haar past… met ook de uitdagingen die daar in te vinden zijn…
Ik ben zo blij voor haar en haar dankbare cliënten die ze straks allemaal mag gaan helpen <3
Ik mis je grapjes, en merk dat ik wat van die droge humor van je heb overgenomen… en ik hou ze nog steeds levendig in mijn vorm 😉
God wat wil ik je veel vertellen in dit verhaal…
Van het feit dat ik weer een lekker fris kort koppie heb… weer ben gaan sporten… tot het feit dat Johnny, Wim en ik hebben besloten dat we volgend jaar als ik weer helemaal hersteld ben naar Turkije op vakantie gaan.
De 3 musketiers op Side…
Dat klinkt als een spannend avonturenboek 😀
Ja en natuurlijk moest ik bij die filmpjes op youtube (waarin ik de adressen vast had ingestudeerd) weer aan jou denken… met al je verhalen over waar je vroeger allemaal naartoe bent gevaren…
Gisteren tijdens de film “Father of the Bride” was je er ook weer even bij…
Opeens hoorde ik daar het nummer van Julio in een latijnse versie… en op diezelfde dag hoorde ik “The Unforgetable Fire”
Dat wat jij en ik waren… vuur tegen vuur… in ruzies en ook in aanstekelijke positieve energie…
Alsof je een deken om me heen slaat en energetisch verteld dat het allemaal goed komt…
Altijd!
Dat je mij verteld dat je trots bent op ons alle drie en ook op Wim… dat je blij bent dat hij John en mij heeft opgevangen in moeilijke tijden en dat hij jou taak een beetje overgenomen heeft… maar dan als best Friend!
Ik luister naar “Kenny G” op deze morgen… want Johnny is naar z,n eigen pappa toe…
En ik wordt er een beetje emotioneel van op een goede manier… het missen… maar ook de vreugde in het nummer “Morning” waarin ik de vrijheid en de rust hoor die ik deze morgen mag ervaren…
Ik sluit af met de woorden waar ik altijd mee eindig…
LovU Daddy <3
Tot ziens in mijn dromen en mijn hart…
Liefs, Jackie
Leven en laten Leven
Wederom een dag van een ommekeer.
U zult u afvragen welke ommekeer?
Sinds ik mijn praktijk ben opgestart, ben ik steeds dichter bij mezelf gekomen.
Dichter bij m,n ziel…
Steeds vaker vraag ik mij af of ik een halve boeddhist ben of dat ik boeddhistische eigenschappen leef…
Ik bedoel, ik sta nog steeds niet helemaal op goede voet met sommige buurtjes, en heb ook nog steeds rivales en erger me aan het openbaar vervoer of andere onpraktische dingen.
Goed het moet gezegd dat sinds ik dichter bij mezelf sta en aan yoga doe om de balans te bewaren, dat ik sneller rustiger wordt en beter kan relativeren.
Maar vanmorgen was er even een angstig momentje…
Na dat ik mijn dagelijkse zegeningen had gedaan en de dag wilde beginnen na een behoorlijke later vorige avond… zag ik vanuit mijn ooghoek iets tegen de muur leunen…
Aaahh, het is een spin!
Angstig keek ik om me heen en raakte in paniek… moet ik hem nu doodmaken?
Op één of andere manier stond dat me tegen… ow Johnny waar ben je nou als ik je nodig heb.. 
Ik had laatst gelezen dat spinnen geluk brengen en dat je ze dus moet laten leven… en elke ondernemer kan wel wat geluk gebruiken 
En ook dacht ik de boeddhistische gedachte, waarom zou ik dat diertje doden… hij heeft net zo,n recht om door te leven als ik.
Dus besloot ik dapper te zijn…
In blinde paniek dacht ik na… ehm wat heb ik nodig… hoe deden John en mijn schoonmams dat nou… en in één keer zag ik het beeld voor me van mijn oude buurvrouw in mijn oude studentenhuis toen ze mij redde van een spin toentertijd..
Oké ik weet het weer… en ik snelde naar mijn kantoortje om een A4tje te pakken en ook naar de keuken voor een glas.. ojee welk glas is nu groot genoeg? Brrr, bij de gedachte liepen de rillingen door me heen en boosheid dat ik zo,n softie ben…
Goed, niet lullen maar doen nu… ehm oké handschoen aan en pakken dat beest…
Langzaam pakte ik het glas en liet ik de spin met rillende handjes er snel en beetje schuddend invallen.. vlug deed ik het A4tje op het glas en rende naar het balkon aangrenzend aan m,n kantoortje.. shit, de deur moet nog open… Dadelijk valt die spin er weer uit, en dan heb ik het niet meer…
Angstig waarschuwde mijn creatieve gedachten dat ik ook de deurklink met de andere hand naar beneden kon duwen… en ja nu eruit schudden.. maar wel langzaam anders is tie nog dood…
Gelukt hij sprong naar beneden en ik deed razendsnel de deur dicht…
Men, wat was ik trots op mezelf en dit moment… het was de dag van de ommekeer…
En in gedachte, hoorde ik de spin “Namasté Jackie” tegen mij zeggen…
Het was de dag dat ik voor mijn gevoel boeddhist in mezelf was geworden…
Leven en laten Leven… dank zij mij kon de spin zijn nieuwsgierige frisse ochtendwandelingetje afmaken… en dankzij hem voelde ik mij een mooiere Jackie en had ik een prachtige column voor mijn website en mijn boek…
Namasté alle wezens op aarde…
Liefs <3 Jackie.
